به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث دایرکت، سیستم لنفاوی از شبکه ای از رگ ها و غدد لنفاوی در سراسر بدن شما تشکیل شده است. مواد زائد بدن را در مایع شفافی به نام لنف جمع آوری و فیلتر می کند. لنف همچنین حاوی گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت است که با عفونت مبارزه می کند.

لنفوم زمانی رخ می دهد که لنفوسیت ها آسیب ببینند. این آسیب می تواند آنها را سرطانی کند، جایی که آنها رشد و تکثیر غیر طبیعی دارند. هنگامی که این اتفاق می افتد، لنفوسیت های غیر طبیعی توانایی خود را برای مبارزه با عفونت ها از دست می دهند.

• دو نوع اصلی لنفوم وجود دارد: لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین

علائم لنفوم هوچکین و غیر هوچکین مشابه هستند، اما گسترش می یابند و به طور متفاوتی درمان می شوند.

علائم لنفوم چیست؟

اولین علامت لنفوم اغلب تورم بدون درد در یک یا چند غدد لنفاوی، معمولا در گردن، زیر بغل یا کشاله ران است. تورم ناشی از تجمع لنفوسیت‌های غیرطبیعی (گلبول‌های سفید خون) در غدد لنفاوی است.

بسیاری از افراد به دلیل عفونت دچار تورم گره می شوند. اگر غدد لنفاوی شما متورم شده است، وحشت نکنید، بهتر است ابتدا توسط پزشک معاینه شوید.

سایر علائم لنفوم عبارتند از:

• خستگی غیر قابل توضیح
• تعریق شبانه یا تب
• کاهش اشتهای بی دلیل یا کاهش وزن
• خارش گسترده
• کبودی یا خونریزی
• مشکل غلبه بر عفونت ها
• درد در ناحیه قفسه سینه یا معده
• شکم متورم
• سرفه های بی دلیل، مداوم یا تنگی نفس
• سردرد یا تغییرات بینایی
• لکه های قرمز روی پوست

بیشتر بدانید: علائم ابتلا به سرطان غدد لنفاوی

چه چیزی باعث لنفوم می شود؟

علت لنفوم ناشناخته است. اما در افراد زیر احتما بیشتری دارد:

• افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف در اثر شرایطی مانند اختلال ایمنی ارثی، بیماری خودایمنی یا عفونت HIV یا ایدز
• افرادی که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی پس از پیوند عضو استفاده کرده اند
• افرادی که آلوده به ویروس اپشتین بار (که باعث تب غده ای می شود ، به خصوص اگر سیستم ایمنی بدن ضعیف شده باشد) یا برخی ویروس ها یا باکتری های دیگر هستند
• افرادی با سابقه خانوادگی لنفوم
• افرادی که در معرض برخی تشعشعات یا سموم از جمله بنزن و برخی مواد شیمیایی کشاورزی قرار گرفته اند
• افرادی که سیگار می کشند

حتی اگر یک یا چند مورد از این عوامل خطر را داشته باشید، به این معنی نیست که به لنفوم مبتلا خواهید شد.

چه زمانی باید به پزشکم مراجعه کنم؟

بسیاری از بیماری‌های دیگر، مانند آنفولانزا یا ویروس، می‌توانند علائمی مشابه لنفوم داشته باشند. اگر شما یا شخصی که می شناسید این علائم را تجربه می کنید و علت آن را نمی دانید، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.

لنفوم چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر پزشک شما مشکوک به لنفوم باشد، ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد که شامل لمس غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران برای علائم تورم و ناحیه معده برای بررسی اندام های متورم می شود.

پزشک همچنین ممکن است در مورد علائم دیگر از شما بپرسد و به طور کلی در مورد سلامتی شما صحبت کنند.

اگر پزشک شما مشکوک به داشتن لنفوم باشد، احتمالاً از شما خواسته می شود که بیوپسی کنید. بیوپسی شامل برداشتن تمام یا برخی از غدد لنفاوی آسیب دیده و برخی لنفوسیت ها (گلبول های سفید) برای گرفتن نمونه بافت است. بیوپسی را می توان تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام داد.

ممکن است از شما خواسته شود که آزمایشات دیگری نیز انجام دهید، مانند:

• آزمایش خون
• آزمایشات ادرار
• بیوپسی مغز استخوان
• اشعه ایکس
• سی تی اسکن
• اسکن گالیوم
• MRI
• اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون

هدف برخی از این آزمایش‌ها بررسی سلامت عمومی شما است، در حالی که هدف برخی دیگر شناسایی مرحله لنفوم است، یعنی میزان انتشار آن در بدن

لنفوم چگونه درمان می شود؟

اگر در حال درمان برای لنفوم هستید، انتخاب روش های درمانی به موارد زیر بستگی دارد:

• نوع لنفوم (هوچکین یا غیر هوچکین)
• مرحله لنفوم - خواه این بیماری به سایر نواحی بدن سرایت کرده باشد یا نه
• چقدر سریع احتمال دارد رشد کند
• سن و سلامت عمومی شما
• علائم شما
• آیا قبلاً هیچ درمانی انجام داده اید یا خیر

گزینه های اصلی درمان لنفوم شیمی درمانی و رادیوتراپی هستند که می توانند به تنهایی یا به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار گیرند.

بیشتر بدانید: سرطان لنفوم با تشخیص به‌موقع قابل درمان است

سایر گزینه های درمانی عبارتند از:

• نوعی ایمونوتراپی به نام آنتی بادی های مونوکلونال: ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند.
• دارو درمانی هدفمند: که به ذرات (مولکول‌های) خاص در سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند تا رشد سرطان را متوقف کنند یا اندازه آن را کاهش دهند.
• استروئیدها: برای افزایش اثر شیمی درمانی
• پیوند سلول های بنیادی: در برخی موارد، اگر لنفوم عود کرده باشد یا احتمال عود در آینده وجود داشته باشد، پیوند سلول های بنیادی مورد نیاز است.

در برخی از افراد مبتلا به تومورهای با رشد آهسته، پزشکان ممکن است رویکرد ساعت و انتظار را توصیه کنند. این بدان معناست که آنها به طور منظم معاینه می شوند و تنها زمانی درمان می شوند که لنفوم شروع به رشد سریعتر کند.

اگر در بهبودی کامل لنفوم هستید، بهتر است سی تی اسکن زیادی انجام ندهید، زیرا ممکن است شما را در معرض تشعشعات غیر ضروری قرار دهند.

عوارض جانبی درمان لنفوم چیست؟

مانند تمام درمان‌های سرطان، درمان‌های لنفوم می‌توانند طیف وسیعی از عوارض جانبی ایجاد کنند. اما همه افراد عوارض جانبی یکسانی از درمان را تجربه نمی کنند و اغلب خفیف هستند و می توان به راحتی با آنها مقابله کرد.

اگر برای لنفوم تحت درمان هستید، برخی از داروها یا پرتوهای مورد استفاده ممکن است باعث موارد زیر شوند:

• برخی یا تمام موهای خود را به طور موقت از دست بدهید
• احساس تهوع
• استفراغ
• احساس خستگی زیاد
• دهان درد
• سردرد
• پوست دردناک در اثر تشعشعات
• افزایش خطر ابتلا به عفونت

این عوارض جانبی موقتی هستند و می توانید با پزشک خود در مورد کارهایی که می توانید برای پیشگیری یا کاهش آنها انجام دهید صحبت کنید.

عفونت ها

درمان های لنفوم می تواند سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف کند و خطر عفونت را افزایش دهد. به عنوان یک اقدام احتیاطی، ممکن است به شما آنتی بیوتیک داده شود .

اگر برای لنفوم تحت درمان هستید و فکر می کنید عفونت دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. عفونت های درمان نشده برای افرادی که درمان سرطان دارند می تواند بسیار جدی باشد. علائم عفونت عبارتند از:

• تب
• سردرد
• ماهیچه های دردناک
• اسهال
• خستگی
• یک بثورات تاول دردناک
• ناباروری

برخی از درمان های لنفوم می تواند باعث ناباروری شود. ناباروری اغلب موقتی است، اما در برخی موارد می تواند دائمی باشد.

از تیم درمانی خود بپرسید که آیا در معرض خطر بالای ناباروری هستید یا خیر. در برخی موارد، مردان ممکن است بتوانند نمونه‌هایی از اسپرم خود را ذخیره کنند و زنان ممکن است بتوانند تخمک‌ها را منجمد کنند تا پس از پایان درمان از آن استفاده کنند.

پزشکان اکیداً توصیه می کنند که افرادی که شیمی درمانی می کنند از روش های پیشگیری از بارداری در طول درمان و تا 3 ماه پس از آن استفاده کنند، زیرا شیمی درمانی می تواند به جنین آسیب برساند.

سرطان دوم

افرادی که یک سرطان داشته اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان دیگری هستند. سرطان دوم می تواند همان نوع یا متفاوت از سرطان اول باشد. شیمی درمانی و رادیوتراپی نیز این خطر را بیشتر می کند.

بیشتر بدانید: سیگار طول عمر بیماران مبتلا به سرطان لنفوم را کاهش می‌دهد

داشتن یک سبک زندگی سالم می تواند خطر ابتلا به سرطان دوم را کاهش دهد. این بدان معناست که سیگار نکشید، وزن سالمی داشته باشید ، غذای مغذی بخورید و به طور منظم ورزش کنید.